VERBO CONJUGADO EM FORMA NORMAL
Indicativo
Presente
vós
alentais - alentades**
Pretérito Perfeito
elas-eles-vocês
alentaram - alentárom
Futuro
vós
alentareis - alentaredes
elas-eles-vocês
alentarão - alentarám
Pretérito imperfeito
vós
alentáveis - alentávades
elas-eles-vocês
alentavam
Pretérito Mais-Que-Perfeito
vós
alentáreis - alentárades
elas-eles-vocês
alentaram
Condicional
vós
alentaríeis - alentaríades
elas-eles-vocês
alentariam
Conjuntivo
Pretérito Imperfeito
vós
alentásseis - alentássedes
elas-eles-vocês
alentassem
Futuro
elas-eles-vocês
alentarem
Imperativo
Negativo
nunca
alenteis - alentedes
vós
Infinitivo
Flexionado
elas-eles-vocês
alentarem
Gerúndio
Particípio Passado
Outras Variantes
Pretérito Perfeito :
(tu) alentache
Pretérito Imperfeito :
(vós) alentávais
Pretérito mais-que-perfeito :
(vós) alentárais
Condicional :
(vós) alentaríais
Imperativo :
(vós) alentade
VERBO CONJUGADO EM FORMA PRONOMINAL (***)
Indicativo
Presente
vós
alentai-la - alentade-la
elas-eles-vocês
alentam-na
Pretérito Perfeito
eu
alentei-a - alentei-na
ela-ele-você
alentou-a - alentou-na
elas-eles-vocês
alentaram-na - alentárom-na
Futuro
eu
alentá-la-ei - alentarei-na
tu
alentá-la-ás - alentará-la
ela-ele-você
alentá-la-á - alentará-a
nós
alentá-la-emos - alentaremo-la
vós
alentá-la-eis - alentarede-la
elas-eles-vocês
alentá-la-ão - alentarám-na
Pretérito Imperfeito
vós
alentávei-la - alentávade-la
elas-eles-vocês
alentavam-na
Pretérito Mais-Que-Perfeito
vós
alentárei-la - alentárade-la
elas-eles-vocês
alentaram-na
Condicional
eu
alentá-la-ia - alentaria-a
tu
alentá-la-ias - alentaria-la
ela-ele-você
alentá-la-ia - alentaria-a
nós
alentá-la-íamos - alentaríamo-la
vós
alentá-la-íeis - alentaríade-la
elas-eles-vocês
alentá-la-iam - alentariam-na
Conjuntivo
Presente
vós que
a alenteis - a alentedes
elas-eles-vocês que
a alentem
Pretérito Imperfeito
ela-ele-você se
a alentasse
vós se
a alentásseis - a alentássedes
elas-eles-vocês se
a alentassem
Futuro
ela-ele-você quando
a alentar
elas-eles-vocês quando
a alentarem
Imperativo
Afirmativo
alentai-a - alentai-na
vós
Negativo
nunca
a alenteis - a alentedes
vós
Infinitivo
Flexionado
eu para
a alentar - ao alentá-la
tu para
a alentares - ao alentare-la
ela-ele-você para
a alentar - ao alentá-la
nós para
a alentarmos - ao alentarmo-la
vós para
a alentardes - ao alentarde-la
elas-eles-vocês para
a alentarem - ao alentarem-na
Impessoal
Infinitivo para
a alentar - ao alentá-la
Gerúndio
Outras Variantes
Pretérito Perfeito :
(tu) alentache-a
Pretérito Imperfeito :
(vós) alentávai-la
Pretérito mais-que-perfeito :
(vós) alentárai-la
Condicional :
(vós) alentaríai-la - (vós) alentá-la-íais
Imperativo :
(vós) alentade-a
** As formas marcadas em azul marinho correspondem a vozes usadas exclusiva ou fundamentalmente na Galiza.
*** Dá-se o exemplo com a forma pronominal a. As formas o, os e as têm comportamento idêntico. No caso dos pronomes começados por consoante (me, te, se, lhe, nos, vos, lhes), basta acrescentá-los ao verbo (ou ao radical do verbo se houver mesóclise) separados por hífen, exceto na P4, que faz perder o -s à forma verbal: fechar-me, fechas-nos, etc.; mas fechamo-nos.