VERBO CONJUGADO EM FORMA NORMAL
Indicativo
Presente
vós
empoliquitais - empoliquitades**
elas-eles-vocês
empoliquitam
Pretérito Perfeito
ela-ele-você
empoliquitou
elas-eles-vocês
empoliquitaram - empoliquitárom
Futuro
ela-ele-você
empoliquitará
vós
empoliquitareis - empoliquitaredes
elas-eles-vocês
empoliquitarão - empoliquitarám
Pretérito imperfeito
ela-ele-você
empoliquitava
vós
empoliquitáveis - empoliquitávades
elas-eles-vocês
empoliquitavam
Pretérito Mais-Que-Perfeito
ela-ele-você
empoliquitara
vós
empoliquitáreis - empoliquitárades
elas-eles-vocês
empoliquitaram
Condicional
ela-ele-você
empoliquitaria
vós
empoliquitaríeis - empoliquitaríades
elas-eles-vocês
empoliquitariam
Conjuntivo
Presente
vós
empoliquiteis - empoliquitedes
elas-eles-vocês
empoliquitem
Pretérito Imperfeito
ela-ele-você
empoliquitasse
vós
empoliquitásseis - empoliquitássedes
elas-eles-vocês
empoliquitassem
Futuro
ela-ele-você
empoliquitar
elas-eles-vocês
empoliquitarem
Imperativo
Negativo
nunca
empoliquiteis - empoliquitedes
vós
Infinitivo
Flexionado
ela-ele-você
empoliquitar
elas-eles-vocês
empoliquitarem
Gerúndio
Particípio Passado
Outras Variantes
Pretérito Perfeito :
(tu) empoliquitache
Pretérito Imperfeito :
(vós) empoliquitávais
Pretérito mais-que-perfeito :
(vós) empoliquitárais
Condicional :
(vós) empoliquitaríais
Imperativo :
(vós) empoliquitade
VERBO CONJUGADO EM FORMA PRONOMINAL (***)
Indicativo
Presente
ela-ele-você
empoliquita-a
vós
empoliquitai-la - empoliquitade-la
elas-eles-vocês
empoliquitam-na
Pretérito Perfeito
eu
empoliquitei-a - empoliquitei-na
ela-ele-você
empoliquitou-a - empoliquitou-na
elas-eles-vocês
empoliquitaram-na - empoliquitárom-na
Futuro
eu
empoliquitá-la-ei - empoliquitarei-na
tu
empoliquitá-la-ás - empoliquitará-la
ela-ele-você
empoliquitá-la-á - empoliquitará-a
nós
empoliquitá-la-emos - empoliquitaremo-la
vós
empoliquitá-la-eis - empoliquitarede-la
elas-eles-vocês
empoliquitá-la-ão - empoliquitarám-na
Pretérito Imperfeito
ela-ele-você
empoliquitava-a
vós
empoliquitávei-la - empoliquitávade-la
elas-eles-vocês
empoliquitavam-na
Pretérito Mais-Que-Perfeito
ela-ele-você
empoliquitara-a
vós
empoliquitárei-la - empoliquitárade-la
elas-eles-vocês
empoliquitaram-na
Condicional
eu
empoliquitá-la-ia - empoliquitaria-a
tu
empoliquitá-la-ias - empoliquitaria-la
ela-ele-você
empoliquitá-la-ia - empoliquitaria-a
nós
empoliquitá-la-íamos - empoliquitaríamo-la
vós
empoliquitá-la-íeis - empoliquitaríade-la
elas-eles-vocês
empoliquitá-la-iam - empoliquitariam-na
Conjuntivo
Presente
ela-ele-você que
a empoliquite
vós que
a empoliquiteis - a empoliquitedes
elas-eles-vocês que
a empoliquitem
Pretérito Imperfeito
ela-ele-você se
a empoliquitasse
nós se
a empoliquitássemos
vós se
a empoliquitásseis - a empoliquitássedes
elas-eles-vocês se
a empoliquitassem
Futuro
tu quando
a empoliquitares
ela-ele-você quando
a empoliquitar
nós quando
a empoliquitarmos
vós quando
a empoliquitardes
elas-eles-vocês quando
a empoliquitarem
Imperativo
Afirmativo
empoliquitai-a - empoliquitai-na
vós
Negativo
nunca
a empoliquiteis - a empoliquitedes
vós
Infinitivo
Flexionado
eu para
a empoliquitar - ao empoliquitá-la
tu para
a empoliquitares - ao empoliquitare-la
ela-ele-você para
a empoliquitar - ao empoliquitá-la
nós para
a empoliquitarmos - ao empoliquitarmo-la
vós para
a empoliquitardes - ao empoliquitarde-la
elas-eles-vocês para
a empoliquitarem - ao empoliquitarem-na
Impessoal
Infinitivo para
a empoliquitar - ao empoliquitá-la
Gerúndio
Outras Variantes
Pretérito Perfeito :
(tu) empoliquitache-a
Pretérito Imperfeito :
(vós) empoliquitávai-la
Pretérito mais-que-perfeito :
(vós) empoliquitárai-la
Condicional :
(vós) empoliquitaríai-la - (vós) empoliquitá-la-íais
Imperativo :
(vós) empoliquitade-a
** As formas marcadas em azul marinho correspondem a vozes usadas exclusiva ou fundamentalmente na Galiza.
*** Dá-se o exemplo com a forma pronominal a. As formas o, os e as têm comportamento idêntico. No caso dos pronomes começados por consoante (me, te, se, lhe, nos, vos, lhes), basta acrescentá-los ao verbo (ou ao radical do verbo se houver mesóclise) separados por hífen, exceto na P4, que faz perder o -s à forma verbal: fechar-me, fechas-nos, etc.; mas fechamo-nos.